Yalıtım Dergisi 22. Sayı (Ocak-Şubat 2000)

teknik yazı Uygun Onarım Malzemelerinde Aranan Özellikler: Alt tabaka ile eşit veya yakın elastisite modülü ve ısıl uzama kat sayısı. Klor, sülfat v.b. kimyasallara dayanıklılık. Yüksek eğilme ve basınç dayanımı. Alt tabakaya mükemmel aderans. Yüksek akışkanlık. Geçirimsizlik. Düşük su/çimento oranında. kullanım kolaylığı. Püskürtme veya mala uygulamalarında yüksek tiksotropik özellik. Su kusma yapmaması. Rötre yapmama özelliği. Çok yüksek erken ve nihai dayanım değerleri. Onarım Uygulaması: Onarılacak yüzeydeki tüm gevşek parçalar temizlenmeli, yüzey pürüzlendirilmeli ve onarılacak yerin kenarları bir keski ile düzeltilmelidir. Bu aşama tamir harçlarının aderansı için pürüzlü bir yüzeye ihtiyaçları olmasından önem taşımaktadır. Gerçekte bu durum çimento bazlı tüm tamir harçları için geçerlidir. Daha sonra kesitteki donatı üzerindeki pas temizlenmeli, üzerine korozyona karşı koruyucu sürülmelidir. Su sızıntısı varsa drenaj yoluyla veya çok hızlı priz alan malzemelerle durdurulmalıdır. Tamir sırasında çelik hasır veya ilave donatı gerekirse başarılı bir uygulama için donatının üzerine en az 1 cm. Tamir harcı kalınlığı teşkil edilmelidir.Ancak metalik lifli veya çelik tel içeren tamir harcı kullanıldığında çelik hasır veya ilave donatıya gerek kalmaktadır. Tamir harcını uygulamadan önce onarılacak yüzey uygun bir şekilde suya doygun hale getirilmeli ancak yüzeyde birikinti su kalmamalıdır. Akışkan bir tamir harcı kullanılacaksa ve bunun için kalıp gerekiyorsa kalıbın sızdırmazlığı sağlanmalı, döküm için bir ağız yeri bırakılmalıdır. Ahşap bünyeli kalıplar akışkan harcın suyunu emmemeleri için ıslatılmalıdır. Tiksotropik tamir harçları püskürtme makinası veya mala ile uygulanabilir. Son tabaka dokusu talebe göre ahşap, plastik veya sentetik sünger bir mala ile düzeltilebilir. Düzeltme işleminin ardından hızlı korumaya karşı yüzeye isimli bir kür malzemesi uygulanmalıdır. Epoksi Reçineler: Genellikle iki veya üç bileşenli olan bu malzemeler reçine, sertleştirici ve özel boyutlu kuvarz kumu içermektedirler. Çatlak onarımında enjekte edilen tipleri olduğu gibi grout harcı olarak kullanılan tipleri de vardır. Beton, çelik ve benzer birçok inşaat malzemesine mükemmel yapışırlar. Kür gerektirmezler ve yüksek mekanik dayanımına sahiptirler. Ayrıca rötre yapmazlar. Enjekte edilebilen epoksilerin viskoziteleri çok yüksektir ve en ince çatlaklara bile nüfus edebilirler. Enjeksiyon Uygulaması Genel prensip olarak 0.2 mm ile 2 mm arasındaki çatlakları onarmak amacı ile epoksi enjeksiyon uygulanır. 0.2 mm'nin altındaki çatlaklar mikro çatlak olarak adlandırılır. Bu çatlakların bulunduğu kısım temizlendikten sonra üzerine fırça ile epoksinin sürülmesi yeterlidir. Bir epoksi enjeksiyon uygulamasının adımları aşağıdaki gibidir: 1. Adım: önce beton ultrases aleti ile kontrol edilip çatlağın varlığı ve çatlak derinliği hakkında fikir edinilmeye çalışılır. 2. Adım: Çatlakların yüzeyden görünen kısımları temizlenir. Kırık ve oynak parçalar uzaklaştırılır. 3. Adım: Çatlak boyunca 1 O, 15 cm derinliğinde, yaklaşık 1 O mm çapında ve 15-20 cm ara ile delik açılır. Küçük boyutlu yapı elemanlarında delik açma yerine yüzeye epoksi ile yapıştırılan plakalar kullanılabilir. 4. Adım: Açılan delikler basınçlı hava ile temizlenir. 5. Adım: 8 mm çaplı bakır tüpler veya çelik dübeller deliklere monte edilir. Bunların ara bölgelerinde kalan çatlakların üzeri kapatılır. 6. Adım: Enjeksiyon pompası en alt dübele bağlanarak enjeksiyona başlanır. 7. Adım: Bir üstteki dübelden epoksi gelmeye başlayınca ilk dübel kapatılıp bir üsttekinden devam edilir. Böylece işlem adım adım ilerler. 8. Adım: Epoksi enjeksiyonun kürünü tamamlamasından sonra ultrases aleti ile tekrar kontrol yapılır. Düzensizlik görülürse enjeksiyon tekrar edilir. EDiTÖRÜN NOTU: Teknik yazıdaki ürünler ile ilgili ayrıntılı bilgi için YKS'ye danışabilirsiniz. [i YALITIM• ŞUBAT 2000 2 5

RkJQdWJsaXNoZXIy MTcyMTY=