Yalıtım Dergisi 128. Sayı (Kasım 2014)

nuyordu. 1980’lere kadar o lokanta işletildi. İnsanlar daha uzak yerlerden gelip yemek yerlerdi. Fakat akaryakıt krizinin başlaması ve otomobil kullanımının azalmasıyla işler biraz sek- teye uğramıştı. Babamlar da Kapalıçarşı’da bir dükkan alarak esnaflığa başka bir alanda devam etme kararı almışlardı...” GAZETEYİ KÂR ETMEDEN SATIYORMUŞUM “İleriki zamanlarımda da ailemin işlerine yönelmek gibi bir merakım ve isteğim olmadı. Farklı amaçlarım vardı. Çocukken de sanayici olmayı, bir şeyler üretmeyi, yaratmayı düşlüyor- dum. Tabii o zamanlar üretimin bu kadar zahmetli bir iş oldu- ğunu bilmiyordum. Ama mahallede su ve gazete satmışlığım vardır. Altı yaşındayken evin önünde gazete satıyordum. Has- taneye yakın, merkezi bir yer olduğundan bayağı da müşterim oluyordu. İyi para kazandığım için, daha doğrusu öyle oldu- ğunu zannettiğim için oldukça da keyifliydim. Meğerse durum pek öyle değilmiş. Kâr ederek sattığımı sandığım o gazeteleri “E snaf olan mütevazı bir ailenin çocuğu olarak 1968 yılında Artvin’de dünyaya gelmişim. Baba tarafım, Stalin tarafından sürülmüş, eziyet edilmiş, zulüm görmüş halklardan biri olan Ahıska Türklerine dayanıyor. Anne tarafından da Kafkas kökenliyiz. Dedemin babası Kafkasya’da Bolşevik Devrimi’nde işgal edilen şehirlerde yaşamış. Bayağı da mülkü varmış. Fakat tabii hepsi zaman içinde Bolşevik Devrimi’yle elden çıkmış. Hatta hatırlarım, dedemin elinde o günler için pek bir şey ifade etmeyen çok sayıda tapu vardı. Sonrasında da vatan toprağı deyip Artvin’e göç etmişler...” AMERİKA AY’A, BİZ İSTANBUL’A “Dedemin şehir merkezinde, Cumhuriyet Konağı’nın yanında Adalet Oteli isimli bir oteli varmış. Bölgenin en düz- gün, temiz ve Artvin’in merkezindeki tek otelmiş. Turizm kitaplarında da ismi geçermiş. Babam da o dönemde dedemle birlikte otel işletmeciliğinden bazı gazetelerin Artvin muha- birliğine kadar farklı işler yapıyormuş. 1969 yılında, ben henüz bir yaşındayken, otelimizin ve evimizin Cumhuriyet Konağı’nın genişletilmesi amacıyla istimlak edilmesiyle ailem bir sıçrama yapmak istemiş; benim de geleceğimi düşünüp İstanbul’a göç etmişler. Geldiğimiz tarih de enteresandır... 1969’un Temmuz ayında, biz İstanbul yolunda Trabzon’dan geçerken Amerikalılar da Ay’a iniyorlarmış...” ÇORUH ET LOKANTASI... “Babam, dedem ve amcam, Şehremini’de Millet Caddesi üzerinde bir bina satın almışlar ve Çoruh Et Lokantası isminde bir lokanta açmışlar. Lokantanın üstünde de evimiz bulu- 45 Kasım 2014 • www.yalitim.net