Yalıtım Dergisi 111. Sayı (Haziran 2013)

YALITIM • HAZİRAN 2013 37 babam gibi emekli mi olacaktım? Hiç içime sindirebileceğim bir şey değildi. Almanya’da gazetecilik eğitimi alan ağabeyim de Koç Holding’te çalışı- yordu. Babamın emekliliğinin ardın- dan ikimiz de işlerimizden istifa ettik. Kendi işimizi yapmak istiyorduk...” Diplomalı meyhaneci “Babam, zamanında, ağabeyimle benim, belki okumazlar, en azından birer dükkanları olsun diye Levent Sanayi’de iki dükkan satın almıştı. Başlarda bu dükkanı oto yedek par- çacısı da yapmayı düşünmüştüm. Babamın, Koç personeli olduğu için Tofaş, Anadol veya Ford gibi firmala- rın desteğini de görürüz umudu taşı- yordum. Ama babam hiç öyle işlere girmezdi. Sonrasında böyle bir şeyi yapamayacağımızı anlayınca, biraz da macera olsun diye ağabeyim Serdar’ın Sanayi’deki dükkanında bir birahane açmaya karar verdik. Anneme söyle- yememiştik, bizim köftecilik yaptı- ğımızı zannediyordu. Masayı, san- dalyeyi, buzdolabını Efes Pilsen’den almıştık. Birahanenin ismini de Bacanak Birahanesi koymuştuk. Bu süreçte, personelin çoğu, yaz gelince işi bırakıp Kemerburgaz veya Erdek gibi sahil kentlerine gittiği için bir- çok mezeyi kendim öğrenip yapmak zorunda kalmıştım. Hatta personel- den bazısı hiç haber vermeden, bir sigara alma bahanesiyle dükkandan çıkar, bir daha da geri gelmezdi...” 22 çeşit meze yapardım “Yaprak sarma, ezme ve ciğer dahil 22 çeşit meze yapıyordum. Amerikan salatasının mayonezini bile kendim yapardım. Bacanak Birahanesi popü- ler bir yer olmuştu. Türkiye’de ilk renkli televizyonda video oynatan, en eğlenceli birahanelerden biri- siydik. Çok iyi de satış yapıyorduk. İstanbul’un üçüncü büyük meyha- nesiydik. Günde 20 fıçı bira satardık. Ama zor bir işti. Sabahın köründe kalkar, çalışmaya başlar, gecenin geç saatlerine kadar mesaimiz sürerdi. Bana göre meyhanecilik bütün mes- leklerin anasıdır. Patronuna, çocu- ğuna, karısına kızan gelir. Hepsini idare edebilmek gerekir. Bize diplo- malı meyhaneci derlerdi. Tabanlarım su toplayana kadar çalıştığım bu yıl- lardan gurur duyuyorum. İki senenin ardından işi bıraktığımda ise cebimde sadece metal 2.5 lira vardı. O para hala masamın üzerinde duruyor. Bu para bana zor günlerimi hatırlatıyor, geldiğim yeri unutmamamı sağlı- yor...” İki babam var “Hayatta iki babam oldu. Biri, bana önce doğru adam olmayı öğre- ten, çalışma disiplini veren, iş haya- tına daha küçük yaşlarda hazırlan- mamı sağlayan ve eğitimin önemini öğreten Rıfat Yetişener; diğeri ise her konuda araştırmacı bir kimliğe sahip olan, bana güvenini hiç yitirmeyen, işadamlığının inceliklerini öğreten, girişimci bir işadamı olan Ayhan Babacan, yani kayınpederim ‘Ayhan Baba’... Ayhan Baba, sadece kayın- pederim veya aile büyüğüm değil, üniversiteyi bitirmem için bana ders çalıştıran arkadaşım, kurduğum şir- ketlerdeki ortağım, başım sıkışınca yol sorduğum rehberim, danışmanım olmuştur. Ama en önemlisi, onunla iş hayatında bir bütünü oluşturduk. Hep yeni fikirler üretti, yeni proje- ler geliştirdi. Ben de onları hayata geçirdim...” Gün yüzü görmeden çalışıyordum “Ayhan Baba’nın Bayrampaşa Sarıdökmeciler’de bir de tel çekme atölyesi vardı. Güzel bir tesisti. Orada da işe başladım. Hammadde ve elektrik sıkıntısının olduğu yıllarda iş yapmaya çalışıyorduk. Çok dayana- madık, işçilerin tazminatlarını ver- dik ve işi bırakmak zorunda kaldık. Atölyedeki tel çekme makinelerini büyük bir holdinge 15 senet karşılığı sattık. Yıl 1981’di. Okulu bitirmem gerekiyordu ve evlilik planları yapı- yorduk. Çalışmam şarttı. Makineleri sattığımız şirket, makinelerden tam verimliliği sağlayamadığı için maki- neleri işletmem için bana iş teklif etmişti. Adam yetiştirecektim, sis- temi oturtacaktım ve sonrasında işten ayrılacaktım. Yerin dört kat altında, gün yüzü görmeden çalışıyordum. Gece vardiyalarını kontrol etmek için ambülansla işe giderdim. Fakat burada başarılı olduğum için beni geçici işçi statüsünden asıl kadroya aldılar. Ardından da memur yaptılar ve şeflik verdiler...” Efes’te Meryem Ana vitrayları sattım “Aileme iyi koşullar sağlamak istiyordum. Bunun tek yolunun da girişimcilik olduğuna inanıyordum. O nedenle Ayhan Baba’nın yeni bir